Gerard Timmermans

In dit bericht een korte indruk over Gerard Timmermans. Ik ben 45 jaar, getrouwd met Annemarie en vader van twee zoons van 18 en 16 jaar en een dochter van 13 jaar.

Het opzoeken van grenzen is voor mij een thema. Zowel privé als zakelijk ben ik hier vrijwel dagelijks mee bezig. Dat klinkt spectaculair, dat is het soms ook, maar verder valt dat in de praktijk reuze mee…

Ik sport al vanaf mijn 4^de levensjaar. Ik heb 14 jaar op nationaal niveau geturnd. Heb deze sport door een rugblessure op moeten geven en heb me vervolgens gestort op de triathlon. Ik heb me hierbij vooral gericht op de ¼ triathlon, omdat ik me dan op alle onderdelen kon blijven richten én het kostte me dan niet teveel tijd (met een opgroeiend gezin, studie(s) naast het werk e.d. soms een hele klus…).

Onder het mom van: “áls je het doet, doe het dan goed”, heb ik in 1992, samen met 2 collega’s van het ziekenhuis (waar ik toen werkzaam was als hoofd van de afdeling fysiotherapie), de marathon van New York gelopen. We hebben dit toen ook gekoppeld aan een goed doel; we hebben de opbrengst beschikbaar gesteld aan het Vicki Brown huis in Den Bosch.

Naast de vele loopwedstrijden heb ik inmiddels uren op de fiets gezeten. Zo heb ik twee keer de ‘klassieker’ Maastricht – Den Helder gefietst, staat Diekirch – Valkenswaard op de palmares en zijn de ‘heuvels’ van Luik – Bastenaken – Luik ook een aantal keer aangedaan.

In de winter van 1997 (4 januari) heb ik de Elfstedentocht geschaatst.

De laatste jaren worden de afstanden wat minder, zit ik meer op de ‘middenafstanden’ en wissel fietsen steevast af met hardlopen (vooral cross), zwemmen, coachen van een heren hockeyelftal en ben ik sinds 2 jaar verknocht aan T’ai Chi Ch’uan. Wat betreft het fietsen wil ik ieder jaar een ‘uitdaging’ hebben om me op te richten, lees wil ik ieder jaar een ‘aansprekende berg’ op mijn palmares kunnen zetten. De Alpe d’Huez en de Mont Ventoux zijn hierin de bekendste… Súper om dit soort ‘jongens’ te mogen beklimmen. Heerlijk om daar een paar uur tegenop te fietsen. Daar kan wat mij betreft geen vlakke rit in de polder van de “lage landen” tegenop!

Ik ben sinds 2000 werkzaam bij Interpolis. Momenteel ben ik werkzaam als programmamanager bij de Divisie Sociale Zekerheid. Ik ben, samen met een aantal collega’s, steeds bezig de grenzen van de dienstverlening op te zoeken. Zo zijn wij op dit moment bezig met het ontwikkelen van dienstverlening vanuit Achmea/Interpolis aan MKB-ondernemers, waarbij we de arbodienstverlening volledig hebben geïntegreerd met de inkomensverzekering. Dat levert uiteraard wel wat privacy-issues op, maar de uitdaging zit er in om dat voor onze klanten én voor Achmea/Interpolis op te lossen.

Begin januari sprak ik Barend (Princen) over zijn schaatsclinic (hebben jullie allemaal al ingeschreven??) en gaf hij aan dat hij dit doet in het kader van de Alpe d’HuZes. Omdat ik mijn doel voor dit jaar nog niet had bepaald was dát het moment waarop de kwartjes vielen; de Alpe d’HuZes wordt het doel voor 2010! Zo gezegd, zo gedaan en direct ingeschreven. Op mijn actiepagina kun je nog wat meer over mijn motivatie lezen. Mijn inzet wordt vier keer de Alpe d’Huez op te rijden, maar…als het lukt ga ik uiteraard wel proberen de 6 keer vol te maken. Dáár zit dan de stimulans richting de potentiële sponsors; als ik 5 of 6 keer de Alpe d’Huez oprijdt mogen ze de inleg best wel verdubbelen…. Dát maakt ’t dan voor mij weer interessant om ‘m 6 keer op te rijden….

Read more...

Barend Princen

Hallo allemaal, Mijn naam is Barend Princen. Ik werk als propositiemanager zorg bij Interpolis. Ik ben 41 jaar, woon in Goirle en ben getrouwd met Cristel. Wij hebben twee sportieve zonen van 11 en 9 (Tim en Luuk). Ze voetballen en ze schaatsen en dat ondersteun ik van harte, want sporten maakt al van kinds af aan deel uit van mijn leven.

Tot mijn 18e heb ik gevoetbald, vanaf mijn 16e ging ik fietsen op een racefiets en vanaf mijn 17e ben ik gaan schaatsen. Met ontzettend veel plezier heb ik samen met Cristel jaren langebaanwedstrijden geschaatst. Daarnaast reed ik twee (helaas onofficiële) Elfstedentochten door het Friese land en beklom ik vele Franse Alpencols waaronder natuurlijk ook de Alpe D’Huez.

In 2009 maakte ik de Alpe D'Huzes mee als supporter van Cristel mee. Zij beklom de Alpe toen 3 keer. Mijn zoon Tim, die toen 10 jaar was beklom een dag eerder de steile berg tijdens de Alpe D’Huzus.

Ik vond de hele week rond de Alpe D’huzes een fantastisch sportief evenement waarbij ik veel energie kreeg van de sterke onderlinge band tussen de deelnemers van ons team en de betrokkenheid tussen alle andere deelnemers en teams. En dat had volgens mij alles te maken met het gemeenschappelijke doel: Geld inzamelen voor KWF kankerbestrijding.

Want naast alle gezelligheid en sportiviteit ontmoette ik deelnemers die zelf kanker hebben gehad en die iets terug wilden doen na een succesvol genezigingsproces. Of mensen die deelnamen ter nagedachtenis aan de mensen die te vroeg aan kanker zijn overleden of ter inspiratie van de mensen die aan het strijden zijn. Ik had daar veel respect voor en wilde daarom in 2010 zelf ook een steentje bijdragen. Natuurlijk heb ik in zelf in familie- en vriendenkring ook te maken gehad met kanker. Je kunt er bijna niet omheen. Soms werd de strijd gewonnen, maar helaas niet altijd. De medische wereld kan al veel, maar jammer genoeg nog niet genoeg.

Ik ben nooit gestopt met sporten, maar sinds de geboorte van de kinderen staat alles op een veel lager pitje. En dat voel je aan je conditie. Maar gedurende de koersweek in 2009 reed ik zelf ook een aantal keer de Alpe op. Samen met de prestatie van Cristel en de succesvolle tocht van mijn zoon Tim geeft me dat vertrouwen. Ik zal nog goed moeten trainen en me die dag wat in toom moeten houden om 6 beklimmingen op een dag te halen, maar ik ga er voor!

Read more...

Eric Sterrenburg

Mijn naam is Eric Sterrenburg. Ik ben 35 jaar en woon in het gezellige Tilburg. Vanaf 2002 werk ik bij Interpolis en dat is ook de reden dat mijn huis in Tilburg staat. Mijn roots liggen in Zaltbommel, waar ik het grootste gedeelte van mijn leven heb doorgebracht. In mijn vrije tijd zit ik uiteraard graag op de fiets, maar hou ook van reizen, lekker eten, kortom de goede dingen van het leven.

 Sporten doe ik al vanaf mijn 5^e jaar. Ben begonnen met voetballen, maar heb ook fanatiek achter de tafeltennistafel gestaan. Sporten bleek het geen te zijn waar ik mijn tijd het liefst mee doorbracht en dat is eigenlijk altijd zo gebleven. Mede door mijn periode als beroepsmilitair ben ik outdoor werk in de Ardennen gaan doen. Lekker met groepen in de natuur kanoën, abseilen, speleologie, maar ook mountainbiken. Helaas is dat bedrijf een paar jaar geleden gestopt. Toen het beste van het voetballen af was ben ik eens gaan nadenken over hoe ik mijn sportieve carrière voort ging zetten. En al snel kwam ik bij de racefiets uit. Deze heb ik in mei 2009 aangeschaft. Sindsdien heeft het virus mij te pakken gekregen en zit ik zoveel mogelijk op het de fiets.

Waarom Alpe d’Huzes? Met een paar collega’s heb ik afgelopen jaar de tocht Ride for the Roses gereden. Dit was (achteraf) geen sportieve uitdaging, maar maakte wel grote indruk! En niet lang hierna kwam Alpe d’Huzes in beeld. Waar ik vanaf het begin door gegrepen werd is de enorme drive tegen deze vreselijke ziekte, waardoor het sportieve terecht snel op de tweede plaats komt. Vijftien jaar geleden heb ik op veel te jonge leeftijd een goede sportvriend verloren, wat me altijd is bij gebleven. Ludo was dan ook de eerste persoon waar ik aan moest denken bij het aangaan van deze uitdaging. Helaas kan ik voor hem niks meer doen, maar wel voor een familielid die op dit moment de strijd met borstkanker aangaat.

Genoeg reden om op een sportieve manier een grote steen bij te dragen en een zo hoog mogelijk bedrag binnen te halen. Ik ga ervoor, want “opgeven is geen optie”!

Salut.

Read more...

Ursulien van Oorspronk

Ik ben 46 jaar oud en al meer als 25 jaar getrouwd met Hans (52). Wij zijn woonachtig in Wilp en hebben  samen twee kinderen. Onze zoon Huub( 23)  is tevens werkzaam binnen Achmea en woont samen met Monique. Marlies (20), onze dochter heeft sinds kort ook het ouderlijk huis verlaten en woont samen met haar vriend Rob.

Zelf ben ik werkzaam in de zorgsector, als coördinerend verzorgende in het verpleeghuis “Spijk” te Eefde wat valt onder Stichting Sutfene te Zutphen. Geesje ken ik al vanaf 1981, samen hebben wij een opleiding gevolgd in de zorgsector. In 1984 kwam Hans voor het eerst bij ons in beeld, Geesje stelde hem aan ons voor tijdens onze bruiloft. Deze twee mensen zijn ook degene die mij er bewust van hebben gemaakt dat opgeven geen optie is. De strijd die Hans samen met Geesje en de kinderen heeft geleverd is volgens mij een topprestatie, waar ik erg veel respect voor heb.

Het afgelopen jaar is er nog iemand uit onze vriendenkring overleden aan dezelfde ziekte. Door de strijd die ook zij hebben geleverd, besef ik mij dat het van groot belang is dat er geld beschikbaar moet blijven voor onderzoek. Het geeft zo een machteloos gevoel om mensen  te zien strijden en lijden.

Toen de vraag van Geesje kwam of het niet wat voor mij was om deel te nemen aan deze actie heb ik er niet lang over na hoeven denken. Ben ook erg dankbaar dat ik mee mag fietsen in het Achmea team.

Ik ben helemaal geen sportieve vrouw wat sporten betreft, maar ben al druk in training om een topprestatie te leveren komende zomer in Frankrijk. Met als doel zoveel mogelijk geld in te zamelen voor onderzoek om de strijd tegen kanker aan te gaan. Mijn man Hans steunt mij volledig en is samen met mij in training om dit doel te bereiken.

Ik heb er al  veel zin in en hoop dat we met zijn allen een mooi bedrag bij elkaar gaan fietsen voor de strijd tegen kanker, waardoor weer  veel mensen geholpen kunnen worden van deze slopende ziekte.

Read more...

Henk en José Komduur

Wij zijn Henk en José Komduur en wonen in Eindhoven. We hebben 3 dochters, Laurine -25 jaar- studeert en woont in Utrecht, Stefanie -23 jaar-studeert in Den Bosch en woont in Utrecht en Emma -18 jaar- studeert in Eindhoven en woont nog gezellig bij ons.
Vorig jaar hebben we met z'n vijven de eerste week van juni onderaan en op de Alpe d'Huez meegemaakt en dat zijn we dit jaar wéér van plan! Wàt een ervaring en wat een fantastische manier om te vechten tegen de gevolgen van kanker! Samen zijn Henk en ik 6x naar boven gefietst, hij 5x en ik 1x, onze meiden hebben gevlagd-geblogd en gezorgd en met z'n allen hebben we een feestje gevierd op de top!

Dat hadden we 2 jaar eerder niet kunnen bedenken, begin juni '07 lag ik in het ziekenhuis omdat 2 weken ervoor ovariumkanker was gevonden bij mij. Na twee grote operaties, 6 chemokuren en dus een heel spannende tijd kregen we in december te horen dat ik "schoon" was. Wat een geluk!

In de tijd dat ik met mijn bedje in de kamer veel telvisie keek, zag ik ook een interview met Bas Mulder. Deze jonge vent vertelde over Alpe d'HuZes en dat hij weet ik hoeveel keer ging klimmen (terwijl hij nog kaal van de chemo was). Dat maakte véél indruk op me en toen ik aan het revalideren was en een uitdaging zocht, spookte dat door m'n hoofd. Juist toén kwam Henk op een dag thuis met de vraag of hij mee zou kunnen fietsen in een team van Achmea. Nou, dat wilde hij wel, maar ìk ook! Voor mij gold;onmogelijk natuurlijk, nooit gesport, inmiddels 50 en behoorlijk ziek geweest -maar juist daardoor geweldig om te doen.

Het was een geweldige tijd, het trainen, de coaching, de week rondom de fietsdag. We hebben ook veel fantastische mensen leren kennen. Erg dat sommigen van hen er niet meer zijn...Het is ons ook dit keer weer heel veel "bloed, zweet en tranen" waard om ons in te zetten voor de strijd tegen kanker. We zien er naar uit!
Doe mee en sponsor ons team!!!!!

Read more...

Paul van den Hoven

Hallo, mijn naam is Paul van den Hoven. Ik ben 42 jaar jong en woon samen met mijn partner, Mirjam, en mijn 3 kinderen Tymo, Bowi en Vinz in het Betuwse dorpje Maurik.

Op de boerderij hebben wij honden, rijpaarden en katten.

Sinds juni 2007 ben ik net als veel teamgenoten werkzaam als schade-expert bij Achmea Schadeservice.

Tot de geboorte van mijn oudste zoon Tymo heb ik veel aan sport gedaan. Ik heb tot mijn 20ste jaar heb ik gevoetbald bij de voetbalclub Elinkwijk in Utrecht. Hierna heb ik enkele jaren diverse sporten, basketbal, tennis, voetbal en ½ triatlons gelijktijdig als KVV bij de Koninklijke Luchtmacht beoefent.
In verband met diverse blessures die ik heb opgelopen tijdens het basketballen heb ik mij hierna geleidelijk mijn sportactiviteiten aangepast en afgebouwd.
De afgelopen 10 jaar ben ik een fanatiek tennisser geweest maar doordat een gezin veel tijd vraagt ben ik sinds enkele jaren zonder sportclub.
Voor de nodige in- en ontspanning ben ik actief als mountainbiker. Hierbij fiets ik in Amerongen een fietsparcours waarbij de Amerongse berg het middelpunt is.

Via collega’s hoorde ik dat voor het KWF een team was samengesteld om voor het goede doel te gaan fietsen in Frankrijk. De vraag die ik mij toen gesteld heb was, zou ik dat wel aankunnen die vele kilometers bergop.
Hierna heb ik een van de teambijeenkomsten bijgewoond en ik was meteen om.

De afgelopen jaren hebben in mijn directe omgeving ook vrienden en familie te maken gekregen met kanker. De strijd die dat met zich meebrengt heeft mij tevens doen beslissen dat het een voorrecht is om voor het KWF te mogen fietsen.

De reden dat ik mee ga doen met de Alpe d’Huzes is tweeledig.
Ten eerste vind ik het goed om deze verschrikkelijke ziekte op deze sportieve wijze onder de aandacht te brengen en hiermee geld in te kunnen zamelen voor het KWF.

Ten tweede wil ik net als de mensen die dagelijks geconfronteerd worden door kanker grenzen verleggen en mij voorhouden dat opgeven geen optie is.

Read more...

Rick Breeuwer

Dik 43 jaar geleden ben ik geboren te Rotterdam. Omdat toentertijd (toen ook al) woonruimte en banen schaars waren zijn mijn ouders buiten de regio gaan solliciteren. Zo is mijn vader terecht gekomen bij een fietsenfabriek in Echt en als vertegenwoordiger aan de slag gegaan. Een woning werd gevonden in Sittard, in een flat van 12 hoog met op zonnige dagen een uitzicht tot in Aken.

Balgevoel had ik weinig, evenwichtsgevoel des te meer. Na wat minder gewaardeerde turnoefeningen op de railing van het balkon hebben mijn ouders mijn hang naar evenwicht weten te beteugelen door een fiets te schenken. Een echte Sparta. Al snel bleek het balkon te klein, de galerij te kort en de straat te druk zodat we verhuisden naar een piepklein dorpje met een heuse wielerclub: Voorwaarts Montfort.

Vanaf mijn achtste tot aan mijn achttiende heb ik alle kermiskoersen die Limburg en Brabant rijk waren gereden. Steevast stond ik in de plaatselijke krant bij de uitslagen, zelden als winnaar maar meestal wel bij de eerste 10.

Talent om mijn brood te verdienen als wielrenner was te gering dus ben ik een serieuze studie gaan doen. In Maastricht heb ik aan de universiteit aldaar bedrijfseconomie gestudeerd en ben als student gestart met een organisatiebureau voor sportieve evenementen. De mountainbiketochten begeleidde ik natuurlijk zelf!

Inmiddels woon ik samen met Linda in Nieuwerkerk aan den IJssel en hebben we 2 kinderen (Bart van 8 en Anoek van 7). Ik werk als commercieel manager bij Interpolis en geef trainingen voor managers vanuit mijn eigen bureau: axYun. Fietsen is in de winter beperkt tot de hometrainer en een kort ritje in het weekend. In de rest van het jaar wil ik nog wel eens meedoen met een toertocht of cyclo-sportive. Zo heb ik 3 keer de Marmotte gereden. Nou ja, gereden, gekropen bedoel ik meer. Ruim 12 uur op het zadel. Meer doorzettingsvermogen dan klimtalent dus.

Dat is dan ook meteen een mooie brug naar mijn deelname aan Alpe d’HuZes. Opgeven is geen optie. Net zoals bij de meesten van ons heb ook ik in mijn nabijheid mensen zien wegvallen, maar ook zien genezen van die verschrikkelijke ziekte. Om enerzijds een daad te stellen en om anderzijds dank te tonen voor wat er wel al bereikt is wil ik mijn talent en energie inzetten. Ik ga de Alp zoveel keer als mogelijk klimmen. Ik ga het uiterste geven. Niet alleen op de dag zelf maar ook in de aanloop daar waar het gaat om het verwerven van fondsen. 

Read more...

Ad Timmermans

Hallo, ik ben Ad Timmermans en woon samen met mijn vrouw Jeanne en kinderen Stijn (23), Geert (21) en Ingrid (20) in het Brabantse Diessen (Ingrid en Geert studeren in Mechelen-België). Ik ben 51 jaren oud en werk als productmanager MKB bij Interpolis. Sport staat centraal in mijn leven en ben wat dat betreft nog erg ambitieus. In de zomer doe ik veel aan fietsen en skeeleren. Gedurende de winter doe ik aan mountainbiken en marathonschaatsen. Dit laatste doe ik in wedstrijdverband en geef daarin ook training. Ik stel voor mezelf jaarlijks doelen, zoals in de winter deelname aan de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee. Dat doe ik ook voor de zomer. Vorig jaar was dat deelname aan Alpe d’Huzes.
Mijn deelname aan de editie 2010 staat net als vorig jaar in het teken van dankbaarheid. Dankbaar omdat ik kan doen wat ik doe, zonder belemmering. Ik zie om me heen dat het niet iedereen in dezelfde mate is gegund en dat raakt me diep. Als ik dan aan Hans denk, denk ik ook aan het lied Hallelujah. Zo geweldig gebracht tijdens de editie 2009. Ongelooflijk hoe een lied zo bezit van je kan nemen en een eigen betekenis krijgt. Het gevoel van onmacht overheerst. Op 28 juni, in de tuin van Ben, werd de basis gelegd voor de editie 2010.
De sportieve kant van de deelname is voor mij dan ook ondergeschikt aan het hogere doel: op basis van saamhorigheid met het team een zo goed mogelijk resultaat krijgen voor het KWF. Daar wil ik me optimaal voor inzetten. Eén dag de grenzen opzoeken, dit in het teken van ‘opgeven is geen optie’. Maar die ene dag staat in geen enkele verhouding tot degene die de echte strijd tegen kanker voeren. Deze mensen dwingen met hun positieve houding een diep respect af. Zij hebben geen keuze, maar wij wel.
Ik kijk er opnieuw naar uit om met ons team de voorbereiding te doen en toe te leven naar 3 juni 2010. En we zullen slagen, daar ben ik van overtuigd. Opnieuw met een team dat er samen voor gaat en elkaar tot steun is in goede en mindere momenten. Dat ik daar een rol in mag hebben geeft mij meer voldoening dan mijn eigen prestatie.

Read more...

Arjan ter Maat

Mijn naam is Arjan ter Maat. Ik ben 40 jaar en woonachtig in de mooie Achterhoek, in het oosten van het land. Ik woon samen en heb twee kinderen, een zoon en dochter. Net als een aantal van mijn medefietsers ben ik schade-expert bij Achmea Schadeservice.

Vanaf de jeugd tot ruim 8 jaar geleden heb altijd gevoetbald. De gezelligheid vaneen teamsport heeft mij altijd aangesproken. Na een enkelbreuk en een gescheurde kruisband in de knie heb ik het voetbal met pijn in het hart vaarwel gezegd. Vanaf die tijd ben ik dus fietser. De eerste jaren alleen ATB . Na enkele jaren een heb ik een racefiets gekocht. Sindsdien wordt de ATB sporadisch uit de schuur gehaald.

Twee jaar geleden gingen collega’s Hans Bouwhuis en Leo Smits naar Frankrijk om als vrijwilliger te gaan “werken” bij stichting Alpe d’HuZes, die jaarlijks een geweldig fietsevenement organiseert.
Eind 2008 werd het plan gevat om met een team van collega’s mee te gaan fietsen voor het goede doel. Daar had ik flink voor getraind. Uiteindelijk heb ik één week voor vertrek afgezegd vanwege een vervelende blessure van het thuisfront. Dat was een grote domper. Direct heb ik mij opgegeven voor de editie van 2010.

Het is fantastisch om onderdeel uit te maken van een dergelijk evenement. Wie kent er geen mensen die met die vreselijke ziekte in aanraking zijn geweest of nog zijn. Ook in onze familie- en kennissenkring is deze ziekte niet voorbij gegaan.
Gezondheid is een groot goed en zeker geen vanzelfsprekendheid. Persoonlijk vind ik het een sportieve uitdaging te kijken waar mijn grens ligt en hiermee gelijktijdig een goed doel te steunen. Ook dit jaar zal ik mij weer volledig inspannen om een goede prestatie neer te zetten.

“Opgeven is geen optie”.

Read more...

Hans van de Ven

Hoi allemaal, ik ben Hans van de Ven, 39 jaar en vader van twee lieve jongens, Thomas van 9 en Yannick van 8 jaar oud. Wij wonen in het schilderachtige Helmond en ik ben schade-expert bij Achmea Schadeservice.

Mijn sportieve loopbaan is heel lang geleden begonnen als voetballertje. Daar bleek ik niet voor in de wieg gelegd, en uiteindelijk ben ik 25 jaar geleden begonnen met volleyballen. Daarin heb ik een redelijk niveau kunnen bereiken, maar in de loop der jaren ben ik voorbij gesprongen en geslagen door de wat jongere garde. Het plezier is er echter niet minder om geworden, en dus speel ik nog op een lager niveau. Niet minder fanatiek overigens, want anders telt het niet.

Toen ik in de aanloop van Alpe d’HuZes van 2009 het filmpje van Hans en Leo als vrijwilligers had gezien, liepen de rillingen over mijn rug. Ik heb mij toen afgevraagd of dat fietsen iets voor mij zou zijn. Toen was mijn conclusie dat het dat niet was. De ervaringen van het team van 2009, en het verhaal van Hans, leverde mij echter zo’n drang tot iets doen op, dat ik heb besloten dat ik deze sportieve uitdaging aan ga. Ik ben gezond van lijf en leden, heb zelf nog nooit serieuze klachten over mijn gezondheid gehad, en ik vind dat ik dat dan moet kunnen. Iets doen voor al die anderen, waarvoor leven alleen al zo veel energie kost.

Het zal best wel zwaar worden, want fietsen moet ik bij wijze van spreken nog leren, maar ik ben er zeker van dat mijn inspanning in het niets valt bij de strijd die kankerpatiënten iedere dag moeten leveren. Ik heb van dichtbij mijn schoonmoeder 15 jaar lang zien vechten tegen kanker. Zij heeft uiteindelijk verloren. Mijn moeder heeft gedurende een kortere tijd kanker gehad, en is nu al weer jaren kankervrij. Dat kan gelukkig ook. Ook in mijn verdere omgeving zijn er vele gevallen te noemen. Dat er nog veel geld nodig is om mensen te redden is duidelijk. Ik wil daar graag mijn steentje aan bijdragen. Om in de termen van Alpe d’Huez te blijven: vele steentjes maken een berg. En daarmee hoop ik dat er uiteindelijk alleen winnaars overblijven.

Read more...

Theo Koster

Hallo, ik ben Theo Koster, 50 jaar, woon samen met Elly in Oisterwijk en heb 2 kinderen, Bram en Elmy. Ik ben werkzaam bij Interpolis als schadebehandelaar.

Oktober 2008 ben ik in aanraking gekomen met Alpe d’HuZes. Het logo zat onder een mailtje dat ik kreeg van expert Leo Smits. Nadat ik de site had bekeken was mijn nieuwsgierigheid gewekt. In november 2008 naar de 1e teammeeting geweest en besmet geraakt met het “Alpe d’HuZes-virus”.

Mijn racefietservaring beperkte zich tot wat kilometers rond Oisterwijk, 1 keer de Mont Ventoux en 2 keer de Nederlandse Berg. In november fanatiek gestart met training. Spinning, op de racefiets op zolder, vanaf maart buiten getraind, individueel maar ook met het team. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Op 4 juni 2009 zes keer de Alpe d’Huez beklommen. Fantastische dag. Op 3 juni 2010 wil ik er weer bij zijn.

Gezondheid is een groot goed. Dat is helaas niet iedereen gegeven. Bij iedereen is in de nabije familie- vrienden- of kennissenkring wel iemand met kanker of is overleden aan kanker. Nog maar kort geleden zijn 2 kennissen op 22 en 50 jarige leeftijd aan deze vreselijke ziekte overleden. Er is veel geld nodig in de strijd tegen kanker. Ook dit jaar ga ik de strijd aan om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor het KWF Kankerbestrijding. Met jullie hulp gaat dat lukken. Opgeven is geen optie, sponsoren wel!!! Ga met mij de strijd tegen kanker aan.

Read more...

Jan Brouwer

Hallo, ik ben Jan Brouwer 52 jaar en 24 jaar getrouwd met Ina.
Samen hebben we 3 kinderen, Janneke van 20, Tim van 17, en Koen van 16 jaar en wonen we in Heino.

Ik ben werkzaam bij Electrabel als meet- en regeltechnicus, Electrabel is een Belgische elektriciteitsbedrijf met 6 elektriciteitcentrales in Nederland.

Dus ben ik geen Achmea medewerker, maar heb ik gereageerd op de vraag van team Alpe d'Achmea aan de Fam. Bouwhuis of er misschien een dierbare naaste van de familie uit Heino mee wilde doen.
Ik heb de verhalen van Hans over de Alpe d’HuZes steeds met belangstelling gevolgd. En wil dan ook graag de de Alpe d’HuZes een keer meemaken.
Mijn hobby is sleutelen, het liefst aan oude motoren of oude auto’s. Ik ben nu bezig een fiat cabrio weer zo goed als nieuw te maken. En sporten natuurlijk. Sportief gezien ben ik een hardloper, op mijn 28ste ben ik hiermee begonnen . De halve marathon is mijn maximum afstand en daar loop ik er jaarlijks 2 of 3 van, zoals de halve van Zwolle en de 20km van Brussel mag met een Belgisch werkgever natuurlijk niet ontbreken. Daarnaast verschillende evenementen waar een 10 mijl of 10 km gelopen wordt.
Verder mountainbike ik geregeld op de Holterberg of de Lemelerberg, het is gewoon heerlijk om me daar zo nu en dan even uit te leven. En met enkele collega’s zoek ik 1 of 2 keer per jaar de Belgische Ardennen op.
Na de eerste kennismakingsrit op 4 oktober met enkele teamleden was het mij al snel duidelijk dat ik het op mijn mountainbike niet ga redden. Dus de racefiets is al aangeschaft.

Waarom doe ik mee met Alpe d’HuZes?
Mark, de jongste zoon van Hans en Geesje en “onze Koen” zijn dikke vrienden , Mark komt dan ook regelmatig bij ons over de vloer. Hij was altijd vol goede moed over de ziekte zijn van zijn vader. Onderweg naar school spraken de beide jongens er nogal eens over, want Mark moest wel zijn verhaal kwijt. En nu… na alles wat er gebeurd is gaan de beide jongens na schooltijd soms even kijken op de begraafplaats. Ga je mee even kijken bij mijn vader?

Jongens van 15 horen na school andere dingen te doen.

Daarom ga ik fietsen tegen Kanker.
Daarom doe ik mee met Alpe d’HuZes!

Read more...

Marco van Dijck

Hallo, mijn naam is Marco van Dijck en ik ben 50 jaar en woon samen met Marjan in Rotterdam. Ik geef leiding aan het team van brandschade-experts specialist, die door heel Nederland de grote brandschaden voor alle merken van Achmea regelen. In mijn vrije tijd ben ik raadslid in het mooie stadje Charlois (een deelgemeente van de mooiste stad van het land).

Mijn fietservaring dateert van zo'n 30 jaar geleden toen ik bij Goudse Verzekeringen uit Gouda op redelijk hoog niveau volleybal speelde. In de zomers hielden we met het team de conditie op peil door op de racefiets te duiken. Niet alleen 30 jaar maar ook 20 kilo geleden….. Deze zomer was ik als toeschouwer en fan van onze renners van het team Alpe d'Achmea ook op de berg. Op de foto zie je me staan naast mijn zeer goede collega Hans Bouwhuis, die afgelopen zomer veel te vroeg is overleden aan deze verschrikkelijke ziekte. Boven op die berg heb ik mijzelf afgelopen zomer de belofte gedaan dat ik volgend jaar weer van de partij zal zijn, maar dan als renner. Gezien mijn postuur een zeer gewaagd voornemen….. Jullie zullen begrijpen dat deze foto en de momenten daar op die berg en met name in bocht 10 zo'n grote motivator zijn dat ik, al zou ik moeten kruipen, die berg op kom volgend jaar juni. Ook het feit dat mijn moeder van 75 jaar nu met haar laatste weken bezig is in de strijd tegen kanker en die strijd zeker gaat verliezen is minstens net zo'n grote motivator om geld op te halen voor onderzoek naar deze nare ziekte. Zowel Hans als mijn moeder zullen volgend jaar juni op mijn virtuele bagagedrager meeliften.

Inmiddels ben ik begin augustus fanatiek aan het trainen geslagen volgens zeer strakke schema's van www.webtrainer.nl. Ik train 5 dagen per week en ben ook al 8,5 kilo kwijt en dat gaat gestaag door en ik heb er veel zin in. Dat moet ook om in juni toch enigszins kans te maken om op de fiets die berg op te kunnen komen: ik ga voor 3 keer. We hebben net op 16 november de eerste teammeeting gehad en ik ben nu al blij dat ik van zo'n geweldig team (het zijn er nu 3 geworden Alpe d'Achmea 1,2 en 3) deel uit mag maken.

Read more...

Ad Pelders

Ik ben 52 jaar oud, ben getrouwd met Karin en wij hebben twee lieve dochters, een van 18 en een van 20. Ik woon in Brielle (van 1 april 1572 Willem van Oranje verovert den Briel op de Spanjaarden) en ben agrarisch schade expert bij Interpolis. Ik fiets zomer en winter op de race fiets buiten, hoewel de rondjes ’s winters minder ver zijn.

Met alle respect, maar spinning is niets voor mij. Ik hou er van door de polder te trappen of door de duinen met de wind pal tegen. Dat je ogen gaan tranen van de koude wind en dat je wangen gaan gloeien van de vrieskou die er langs waait.

Ik heb vorig jaar ook mee gedaan met Alpe d’Huzes, ik heb me direct opgegeven toen Hans Bouwhuis met het idee kwam. Ook dit jaar is mijn motivatie om mee te doen het overlijden van Hans. Daarnaast merk ik rond mij heen dat de ziekte kanker zonder aanzien des persoon gaten bijt in familie en kennissenkring. Mensen, de goedheid zelf, matig geleefd en een toonbeeld van gezondheid die deze sluipmoordenaar op hun levensweg tegenkomen. Hoe eerder aan deze onrechtvaardigheid een halt wordt toegeroepen hoe beter. Ik hoop dat ik door mee te fietsen aan dat laatste een bijdrage kan leveren.

Iedere deelnemer heeft zijn eigen lijstje met mensen die bij de start komend jaar door het hoofd schieten. Zo’n lijstje heb ik ook, maar ik denk dat ik dit jaar vooral Hans zal missen op zijn plekje in de bocht. Ik denk zelfs dat ik ook nog wel een paar keer stop.

Op de eerste plaats geeft de deelname mij een motivatie om steeds weer op de fiets te stappen, en ook om te proberen het vuurtje en de aandacht warm te houden door samen met mijn mede webloggers de aandacht op de site te vestigen. Daarnaast ga ik proberen om samen met het team veel geld bij elkaar te krijgen. Ik vind het leuk dat er een aantal veteranen zijn in het team zowel fietsers als vrijwilligers. Ik vind het jammer dat er mensen zijn afgehaakt en ik verheug me er op om kennis te maken met de nieuwkomers.

Read more...

René Kleinsman

Hoi allemaal, ik ben René Kleinsman, 49 jaar en inmiddels meer dan 25 jaar getrouwd met mijn Marie-Claire. Trotse vader van 3 kanjers, Maarten, Carlijn en Judith. Met aanhang op 31 oktober 2009, midden in haar 5 maanden durende stage, op Mallorca Carlijns 21e verjaardag gevierd. Je beseft dan weer hoe belangrijk het is om dingen samen te kunnen doen en te genieten van wat je hebt.

In het dagelijkse leven al vele jaren schade-expert van eerst alleen Interpolis en nu heel Achmea. Collega van vele kanjers, waaronder teamcaptain Leo Smits en de ons dit jaar ontvallen Hans Bouwhuis. Deze twee zijn de aanstichters van het Alpe d’Huzes virus binnen onze expertisedienst.

In 2008 zaten ze in Frankrijk met z’n tweeën in een tentje. Vorig jaar hadden we ons eigen team met vrijwilligers en supporters. Hans en Geesje waren erbij. Ik mocht één van de renners zijn. We hebben met z’n allen iets heel bijzonders meegemaakt en voor elkaar gekregen. 1 missie, 1 doel, saamhorigheid, er voor elkaar zijn en elkaar steunen. Een prachtige sportieve presentatie geleverd en heel veel geld opgehaald. We hadden de lat hoog gelegd, maar hebben het gehaald en overtroffen. Het blijkt wel weer dat als je samen iets wilt, je heel veel kunt en boven verwachting presteert. Je haalt het mooiste en maximale uit mensen.

Kippenvelmomenten waren er regelmatig; huilen, lachen, troosten en genieten. Opgeven is geen optie. Dat allemaal samen zit diep in mijn hartje.

Het leven gaat door. Je moet eruit halen wat erin zit. Dus hoefde ik niet lang na te denken om nog een keer die verrekte Alpe te gaan bestrijden. Als hobby mountainbiker die nooit een echte berg had gezien wilde ik in 2009 minimaal 3 keer de Alpe bedwingen. In een impulsieve bui een racefiets gekocht en het zijn 5 beklimmingen geworden. In 2010 ga ik voor 6 keer.

Voor wie doe ik dit? Voor iedereen die strijd tegen kanker en hun naasten. Het beïnvloed erg je leven als je ermee te maken krijgt. Je wilt het bedwingen net als de Alpe. Als je de top niet meer kunt halen, wil je wel zo lang mogelijk van de rit genieten met voldoende kwaliteit. Daar is geld voor nodig, heel veel geld. Ik ga zo veel mogelijk mensen enthousiast maken om daar aan bij te dragen.

Read more...

Mathé van Hooijdonk

Mijn naam is Mathé van Hooijdonk, Ik ben 43 jaar en getrouwd met Monique. We hebben 2 dochters, Maud van 14 en Carlijn van 11 jaar. We wonen in de Reeshof in Tilburg.
Sinds 1989 werk ik bij Interpolis. Al 15 jaar ben ik supervisor op het contactcenter bij Verkoopsupport Particulieren binnen DBD.

Sporten is mijn passie: In mijn jeugd heb ik veel gevoetbald, sinds mijn 13e tennis ik en sinds 4 jaar ben ik verslaafd aan wielrennen.
Op zondagmorgen met een vast clubje rijden we onze rondjes. Daarnaast rij ik ieder jaar diverse toertochten zoals Amstel Gold Race, Limburgs Mooiste, Shimano Fiets Challenge.
Vorig jaar heb ik voor de eerste keer kennisgemaakt met echte bergen in de Vogezen. Daar heb ik met een vriend o.a. de Grand Ballon en de Ballons d'Alsace beklommen: Dan begint het al ergens op te lijken.
Maar mijn droom blijft ooit Alpe d'Huez te beklimmen.

Vorig jaar las ik in het blad van Interpolis het verslag van het Alpe d'Huzes team. Met veel belangstelling ben ik me toen gaan verdiepen in het evenement en de doelstelling van Alpe d'Huzes.
En wat is er mooier als een droom op deze manier uit kan komen: Het sportieve combineren met zo veel mogelijk geld inzamelen voor de bestrijding van deze verschrikkelijke ziekte.
De mens kan al heel veel, maar deze ziekte stoppen is alleen mogelijk als er veel geld ingezameld wordt voor meer onderzoek.

Zoals zovelen heb ik helaas in mijn familie, kennissenkring of bij collega's ook te maken met kanker. Het relativeert het leven alleen maar dat gezondheid het belangrijkste is in het leven.
Zij geven me alleen maar meer inspiratie om zoveel mogelijk geld in te zamelen. Voor hen en voor vele anderen wil ik proberen deze berg 6 keer te gaan beklimmen.
Ik ga ervoor, want opgeven is geen optie!

Read more...

Alexander Hommels

Hallo, ik ben Alexander Hommels, 33 jaar. Samen met Lindi en onze dochters Jip (5 jaar) en Lot (2 jaar) wonen we in Oldenzaal. Ik ben werkzaam bij Interpolis Divisie Bancaire Distributie als Commercieel Adviseur.
Mijn sportieve CV begint met 10 jaar Judo, waarna ik 10 jaar de basketbal heb rondgespeeld op het veld. Tijdens het basketballen het fietsen opgepakt en zowaar in het verleden al eens de Alp d'Huez mogen beklimmen. Door een knieblessure het mooie spel van Rugby moeten opgeven. Gelukkig stond de ATB nog in de schuur en heb dan ook enorm plezier in het wekelijks wegtrappen van de nodige meters door de bossen van het Twentse land en soms daarbuiten.
Afgelopen zomer hebben wij met 4 collega’s van Interpolis ingeschreven bij een extern team voor de Ride for the Roses. De tocht was super. Voor mij was het virus begonnen.
Met een leenfiets fietsen voor jezelf maar ook juist voor die mensen die ook willen fietsen maar dit helaas niet meer kunnen. Vooraf deelname aan de AD6 was ik al enthousiast.

Intussen een nieuwe racefiets aangeschaft waarmee ik onder andere die akelige puist in het Franse landschap ga bedwingen.
De investering in middelen en tijd was dan ook geen discussie.
Voor al die mensen die dagelijks een ongelijke strijd voeren ga ik 126 bochten insturen om het leven van die mensen beter en langer te laten voortduren.
In mijn directe omgeving zie ik nog veel mensen strijden tegen kanker en heb ik helaas al van teveel mensen afscheid moeten nemen die door kanker hun toekomst niet mochten aanraken. Jong, oud, man, vrouw, volwassen of kind. Niemand wordt gespaard door deze dodelijke ziekte.
Wanneer ik met mijn inzet een steentje kan bijdragen in het grote geheel voel ik mij trots.

En doen we de dingen die er echt toe doen!

Read more...

Toine Rennen

Hallo, mijn naam is Toine Rennen. 39 jaar, getrouwd met Monica en vader van Bas (9 jaar) en Anna (6 jaar). We wonen met z’n viertjes in Almelo. Ik ben werkzaam bij Achmea Schadeservice als schade expert.

In het verleden heb ik best veel aan sport gedaan. Tot een jaar of zeven geleden heb ik fanatiek basketbal gespeeld. In de jaren daarna waren het wat periodes waarin in een tijdje op een mountainbike rond gereden heb en een tijdje spinning gedaan heb op de sportschool. De laatste jaren besteed ik een groot deel van mijn vrije tijd als grond crew bij een luchtballon bedrijf. Overigens ook best sportief, het zweet komt er regelmatig goed bij los.

Op een druilerige dag ergens begin 2008 hoorde ik voor het eerst van Alpe d’Huzes. Tijdens de wandeling van het Achmea kantoor in Apeldoorn naar de parkeerplaats in het bos vertelde Hans Leo en mij over zijn plan om als vrijwilliger naar Alpe d’Huzes te gaan. Mijn eerste gedachten waren: “wat zijn dat voor idioten, wie fietst er nu zes keer in één dag de Alpe d’Huez op”. Hoe het verder ging weten de meesten wel, in 2008 gingen Leo en Hans naar Alpe d’Huzes met het motto “Leo en Hans in één tentje” en in 2009 was er het eerst team “Alpe d’Achmea”.

Ik heb de verrichtingen van het team in 2009 met erg veel belangstelling gevolgd en langzaam bekroop mij het gevoel dat ik deze uitdaging ook aan wilde gaan. Niet alleen de uitdaging voor mijzelf om zo vaak mogelijk die berg op te komen maar, misschien nog wel belangrijker, om op deze manier een bijdrage te kunnen leveren aan de strijd tegen kanker.

Helaas heb ook ik van zeer nabij meegemaakt hoe verschrikkelijk deze ziekte is. In 2002 verloor ik mijn vader op 56 jarige leeftijd aan de gevolgen van slokdarmkanker en twee jaar gelden overleed een oom aan darmkanker. Het verhaal van Hans Bouwhuis is allen bekend. Gelukkig is er ook goed nieuws, mijn schoonmoeder is inmiddels bijna 3 jaar kankervrij nadat ze darmkanker had.

Ik besef dat mijn strijd tegen die berg in het niets staat tegen de strijd die mensen met kanker dagelijks moeten voeren. Ik hoop met mijn deelneming een steentje bij te kunnen dragen aan de strijd tegen kanker.

Read more...