Rick Breeuwer

Dik 43 jaar geleden ben ik geboren te Rotterdam. Omdat toentertijd (toen ook al) woonruimte en banen schaars waren zijn mijn ouders buiten de regio gaan solliciteren. Zo is mijn vader terecht gekomen bij een fietsenfabriek in Echt en als vertegenwoordiger aan de slag gegaan. Een woning werd gevonden in Sittard, in een flat van 12 hoog met op zonnige dagen een uitzicht tot in Aken.

Balgevoel had ik weinig, evenwichtsgevoel des te meer. Na wat minder gewaardeerde turnoefeningen op de railing van het balkon hebben mijn ouders mijn hang naar evenwicht weten te beteugelen door een fiets te schenken. Een echte Sparta. Al snel bleek het balkon te klein, de galerij te kort en de straat te druk zodat we verhuisden naar een piepklein dorpje met een heuse wielerclub: Voorwaarts Montfort.

Vanaf mijn achtste tot aan mijn achttiende heb ik alle kermiskoersen die Limburg en Brabant rijk waren gereden. Steevast stond ik in de plaatselijke krant bij de uitslagen, zelden als winnaar maar meestal wel bij de eerste 10.

Talent om mijn brood te verdienen als wielrenner was te gering dus ben ik een serieuze studie gaan doen. In Maastricht heb ik aan de universiteit aldaar bedrijfseconomie gestudeerd en ben als student gestart met een organisatiebureau voor sportieve evenementen. De mountainbiketochten begeleidde ik natuurlijk zelf!

Inmiddels woon ik samen met Linda in Nieuwerkerk aan den IJssel en hebben we 2 kinderen (Bart van 8 en Anoek van 7). Ik werk als commercieel manager bij Interpolis en geef trainingen voor managers vanuit mijn eigen bureau: axYun. Fietsen is in de winter beperkt tot de hometrainer en een kort ritje in het weekend. In de rest van het jaar wil ik nog wel eens meedoen met een toertocht of cyclo-sportive. Zo heb ik 3 keer de Marmotte gereden. Nou ja, gereden, gekropen bedoel ik meer. Ruim 12 uur op het zadel. Meer doorzettingsvermogen dan klimtalent dus.

Dat is dan ook meteen een mooie brug naar mijn deelname aan Alpe d’HuZes. Opgeven is geen optie. Net zoals bij de meesten van ons heb ook ik in mijn nabijheid mensen zien wegvallen, maar ook zien genezen van die verschrikkelijke ziekte. Om enerzijds een daad te stellen en om anderzijds dank te tonen voor wat er wel al bereikt is wil ik mijn talent en energie inzetten. Ik ga de Alp zoveel keer als mogelijk klimmen. Ik ga het uiterste geven. Niet alleen op de dag zelf maar ook in de aanloop daar waar het gaat om het verwerven van fondsen.