Barend Princen

Hallo allemaal, Mijn naam is Barend Princen. Ik werk als propositiemanager zorg bij Interpolis. Ik ben 41 jaar, woon in Goirle en ben getrouwd met Cristel. Wij hebben twee sportieve zonen van 11 en 9 (Tim en Luuk). Ze voetballen en ze schaatsen en dat ondersteun ik van harte, want sporten maakt al van kinds af aan deel uit van mijn leven.

Tot mijn 18e heb ik gevoetbald, vanaf mijn 16e ging ik fietsen op een racefiets en vanaf mijn 17e ben ik gaan schaatsen. Met ontzettend veel plezier heb ik samen met Cristel jaren langebaanwedstrijden geschaatst. Daarnaast reed ik twee (helaas onofficiële) Elfstedentochten door het Friese land en beklom ik vele Franse Alpencols waaronder natuurlijk ook de Alpe D’Huez.

In 2009 maakte ik de Alpe D'Huzes mee als supporter van Cristel mee. Zij beklom de Alpe toen 3 keer. Mijn zoon Tim, die toen 10 jaar was beklom een dag eerder de steile berg tijdens de Alpe D’Huzus.

Ik vond de hele week rond de Alpe D’huzes een fantastisch sportief evenement waarbij ik veel energie kreeg van de sterke onderlinge band tussen de deelnemers van ons team en de betrokkenheid tussen alle andere deelnemers en teams. En dat had volgens mij alles te maken met het gemeenschappelijke doel: Geld inzamelen voor KWF kankerbestrijding.

Want naast alle gezelligheid en sportiviteit ontmoette ik deelnemers die zelf kanker hebben gehad en die iets terug wilden doen na een succesvol genezigingsproces. Of mensen die deelnamen ter nagedachtenis aan de mensen die te vroeg aan kanker zijn overleden of ter inspiratie van de mensen die aan het strijden zijn. Ik had daar veel respect voor en wilde daarom in 2010 zelf ook een steentje bijdragen. Natuurlijk heb ik in zelf in familie- en vriendenkring ook te maken gehad met kanker. Je kunt er bijna niet omheen. Soms werd de strijd gewonnen, maar helaas niet altijd. De medische wereld kan al veel, maar jammer genoeg nog niet genoeg.

Ik ben nooit gestopt met sporten, maar sinds de geboorte van de kinderen staat alles op een veel lager pitje. En dat voel je aan je conditie. Maar gedurende de koersweek in 2009 reed ik zelf ook een aantal keer de Alpe op. Samen met de prestatie van Cristel en de succesvolle tocht van mijn zoon Tim geeft me dat vertrouwen. Ik zal nog goed moeten trainen en me die dag wat in toom moeten houden om 6 beklimmingen op een dag te halen, maar ik ga er voor!

Read more...

Eric Sterrenburg

Mijn naam is Eric Sterrenburg. Ik ben 35 jaar en woon in het gezellige Tilburg. Vanaf 2002 werk ik bij Interpolis en dat is ook de reden dat mijn huis in Tilburg staat. Mijn roots liggen in Zaltbommel, waar ik het grootste gedeelte van mijn leven heb doorgebracht. In mijn vrije tijd zit ik uiteraard graag op de fiets, maar hou ook van reizen, lekker eten, kortom de goede dingen van het leven.

 Sporten doe ik al vanaf mijn 5^e jaar. Ben begonnen met voetballen, maar heb ook fanatiek achter de tafeltennistafel gestaan. Sporten bleek het geen te zijn waar ik mijn tijd het liefst mee doorbracht en dat is eigenlijk altijd zo gebleven. Mede door mijn periode als beroepsmilitair ben ik outdoor werk in de Ardennen gaan doen. Lekker met groepen in de natuur kanoën, abseilen, speleologie, maar ook mountainbiken. Helaas is dat bedrijf een paar jaar geleden gestopt. Toen het beste van het voetballen af was ben ik eens gaan nadenken over hoe ik mijn sportieve carrière voort ging zetten. En al snel kwam ik bij de racefiets uit. Deze heb ik in mei 2009 aangeschaft. Sindsdien heeft het virus mij te pakken gekregen en zit ik zoveel mogelijk op het de fiets.

Waarom Alpe d’Huzes? Met een paar collega’s heb ik afgelopen jaar de tocht Ride for the Roses gereden. Dit was (achteraf) geen sportieve uitdaging, maar maakte wel grote indruk! En niet lang hierna kwam Alpe d’Huzes in beeld. Waar ik vanaf het begin door gegrepen werd is de enorme drive tegen deze vreselijke ziekte, waardoor het sportieve terecht snel op de tweede plaats komt. Vijftien jaar geleden heb ik op veel te jonge leeftijd een goede sportvriend verloren, wat me altijd is bij gebleven. Ludo was dan ook de eerste persoon waar ik aan moest denken bij het aangaan van deze uitdaging. Helaas kan ik voor hem niks meer doen, maar wel voor een familielid die op dit moment de strijd met borstkanker aangaat.

Genoeg reden om op een sportieve manier een grote steen bij te dragen en een zo hoog mogelijk bedrag binnen te halen. Ik ga ervoor, want “opgeven is geen optie”!

Salut.

Read more...

Ursulien van Oorspronk

Ik ben 46 jaar oud en al meer als 25 jaar getrouwd met Hans (52). Wij zijn woonachtig in Wilp en hebben  samen twee kinderen. Onze zoon Huub( 23)  is tevens werkzaam binnen Achmea en woont samen met Monique. Marlies (20), onze dochter heeft sinds kort ook het ouderlijk huis verlaten en woont samen met haar vriend Rob.

Zelf ben ik werkzaam in de zorgsector, als coördinerend verzorgende in het verpleeghuis “Spijk” te Eefde wat valt onder Stichting Sutfene te Zutphen. Geesje ken ik al vanaf 1981, samen hebben wij een opleiding gevolgd in de zorgsector. In 1984 kwam Hans voor het eerst bij ons in beeld, Geesje stelde hem aan ons voor tijdens onze bruiloft. Deze twee mensen zijn ook degene die mij er bewust van hebben gemaakt dat opgeven geen optie is. De strijd die Hans samen met Geesje en de kinderen heeft geleverd is volgens mij een topprestatie, waar ik erg veel respect voor heb.

Het afgelopen jaar is er nog iemand uit onze vriendenkring overleden aan dezelfde ziekte. Door de strijd die ook zij hebben geleverd, besef ik mij dat het van groot belang is dat er geld beschikbaar moet blijven voor onderzoek. Het geeft zo een machteloos gevoel om mensen  te zien strijden en lijden.

Toen de vraag van Geesje kwam of het niet wat voor mij was om deel te nemen aan deze actie heb ik er niet lang over na hoeven denken. Ben ook erg dankbaar dat ik mee mag fietsen in het Achmea team.

Ik ben helemaal geen sportieve vrouw wat sporten betreft, maar ben al druk in training om een topprestatie te leveren komende zomer in Frankrijk. Met als doel zoveel mogelijk geld in te zamelen voor onderzoek om de strijd tegen kanker aan te gaan. Mijn man Hans steunt mij volledig en is samen met mij in training om dit doel te bereiken.

Ik heb er al  veel zin in en hoop dat we met zijn allen een mooi bedrag bij elkaar gaan fietsen voor de strijd tegen kanker, waardoor weer  veel mensen geholpen kunnen worden van deze slopende ziekte.

Read more...

Henk en José Komduur

Wij zijn Henk en José Komduur en wonen in Eindhoven. We hebben 3 dochters, Laurine -25 jaar- studeert en woont in Utrecht, Stefanie -23 jaar-studeert in Den Bosch en woont in Utrecht en Emma -18 jaar- studeert in Eindhoven en woont nog gezellig bij ons.
Vorig jaar hebben we met z'n vijven de eerste week van juni onderaan en op de Alpe d'Huez meegemaakt en dat zijn we dit jaar wéér van plan! Wàt een ervaring en wat een fantastische manier om te vechten tegen de gevolgen van kanker! Samen zijn Henk en ik 6x naar boven gefietst, hij 5x en ik 1x, onze meiden hebben gevlagd-geblogd en gezorgd en met z'n allen hebben we een feestje gevierd op de top!

Dat hadden we 2 jaar eerder niet kunnen bedenken, begin juni '07 lag ik in het ziekenhuis omdat 2 weken ervoor ovariumkanker was gevonden bij mij. Na twee grote operaties, 6 chemokuren en dus een heel spannende tijd kregen we in december te horen dat ik "schoon" was. Wat een geluk!

In de tijd dat ik met mijn bedje in de kamer veel telvisie keek, zag ik ook een interview met Bas Mulder. Deze jonge vent vertelde over Alpe d'HuZes en dat hij weet ik hoeveel keer ging klimmen (terwijl hij nog kaal van de chemo was). Dat maakte véél indruk op me en toen ik aan het revalideren was en een uitdaging zocht, spookte dat door m'n hoofd. Juist toén kwam Henk op een dag thuis met de vraag of hij mee zou kunnen fietsen in een team van Achmea. Nou, dat wilde hij wel, maar ìk ook! Voor mij gold;onmogelijk natuurlijk, nooit gesport, inmiddels 50 en behoorlijk ziek geweest -maar juist daardoor geweldig om te doen.

Het was een geweldige tijd, het trainen, de coaching, de week rondom de fietsdag. We hebben ook veel fantastische mensen leren kennen. Erg dat sommigen van hen er niet meer zijn...Het is ons ook dit keer weer heel veel "bloed, zweet en tranen" waard om ons in te zetten voor de strijd tegen kanker. We zien er naar uit!
Doe mee en sponsor ons team!!!!!

Read more...

Paul van den Hoven

Hallo, mijn naam is Paul van den Hoven. Ik ben 42 jaar jong en woon samen met mijn partner, Mirjam, en mijn 3 kinderen Tymo, Bowi en Vinz in het Betuwse dorpje Maurik.

Op de boerderij hebben wij honden, rijpaarden en katten.

Sinds juni 2007 ben ik net als veel teamgenoten werkzaam als schade-expert bij Achmea Schadeservice.

Tot de geboorte van mijn oudste zoon Tymo heb ik veel aan sport gedaan. Ik heb tot mijn 20ste jaar heb ik gevoetbald bij de voetbalclub Elinkwijk in Utrecht. Hierna heb ik enkele jaren diverse sporten, basketbal, tennis, voetbal en ½ triatlons gelijktijdig als KVV bij de Koninklijke Luchtmacht beoefent.
In verband met diverse blessures die ik heb opgelopen tijdens het basketballen heb ik mij hierna geleidelijk mijn sportactiviteiten aangepast en afgebouwd.
De afgelopen 10 jaar ben ik een fanatiek tennisser geweest maar doordat een gezin veel tijd vraagt ben ik sinds enkele jaren zonder sportclub.
Voor de nodige in- en ontspanning ben ik actief als mountainbiker. Hierbij fiets ik in Amerongen een fietsparcours waarbij de Amerongse berg het middelpunt is.

Via collega’s hoorde ik dat voor het KWF een team was samengesteld om voor het goede doel te gaan fietsen in Frankrijk. De vraag die ik mij toen gesteld heb was, zou ik dat wel aankunnen die vele kilometers bergop.
Hierna heb ik een van de teambijeenkomsten bijgewoond en ik was meteen om.

De afgelopen jaren hebben in mijn directe omgeving ook vrienden en familie te maken gekregen met kanker. De strijd die dat met zich meebrengt heeft mij tevens doen beslissen dat het een voorrecht is om voor het KWF te mogen fietsen.

De reden dat ik mee ga doen met de Alpe d’Huzes is tweeledig.
Ten eerste vind ik het goed om deze verschrikkelijke ziekte op deze sportieve wijze onder de aandacht te brengen en hiermee geld in te kunnen zamelen voor het KWF.

Ten tweede wil ik net als de mensen die dagelijks geconfronteerd worden door kanker grenzen verleggen en mij voorhouden dat opgeven geen optie is.

Read more...